| Ŝi lasis Doroteon sola kaj reiris al la aliaj. Ilin ŝi ankaŭ kondukis al ĉambroj, kaj ĉiu el ili trovis sin loĝanta en tre agrabla parto de la Palaco. Kompreneble tiu ĝentileco estis senefika rilate al la Birdotimigilo; kiam li trovis sin sola en sia ĉambro li staradis stulte sur unu loko, tuj apud la pordo, por atendi la matenon. Lin ne ripozigus kuŝado, kaj li ne povis fermi siajn okulojn; do li restis dum la tuta nokto rigardante malgrandan araneon kiu faras sian reton en angulo de la ĉambro, kvazaŭ ĝi ne estus unu el la plej belaj ĉambroj en la mondo. La Stana Lignohakisto kuŝiĝis nur pro kutimo, ĉar li memoris sian vivon kiel karnulo; sed ĉar li ne kapablis dormi li pasigis la nokton movante siajn artikojn por certigi ke ili bone funkciadas. La Leono preferus liton el sekaj folioj en la arbaro, kaj al li ne plaĉis esti fermita en ĉambron; sed lia saĝeco ne permesis ke tio ĝenu lin, do li saltis sur la liton kaj ruliĝis kiel kato kaj ronrone tuj dormigis sin. |
Li lasis Doroteo sola y reiris al aliay. Ili li ankau kondukis al qambroy, y omniu el ili trovis mem lodjanta en tre agrabla parto de tiu Palaco. Kompreneble tiu djentileco estis senefika rilate Birdotimigilo; kitempe li trovis mem sola en mema qambro li staradis stulte sur un loko, tuy apud pordo, por atendi mateno. Li kuxado ne ripozigus, y li ne povis fermi mema okuloy; do li restis dum tuta nokto rigardanta malgranda araneo kiu faras mema reto en angulo de qambro, kvazau ji ne estus un el pley bela qambroy en mondo. Stana Lignohakisto kuxidjis nur pro kutimo, qar li memoris mema vivo voye karnulo; sed qar li ne kapablis dormi li pasigis nokto movanta mema artikoy por certigi ke ili bone funkciadas. Leono preferus lito el seka folioy en arbaro, y al li ne plaqis esti fermita enen qambro; sed lia sadjeco ne permesis ke tio djenu li, do li saltis suren lito y rulidjis voye kato y ronrone tuy dormigis mem. |
